Tytus Dzieduszycki-Sas

 Tytus Dzieduszycki-Sas (1934-1973) uprawiał rysunek i malarstwo, tworzył asamblaże w typie malarstwa materii i sztuki przedmiotu oraz obiekty kinetyczne; był projektantem przedmiotów użytkowych, zajmował się wystrojem wnętrz i architekturą.

Jego aktywność artystyczna rozwijała się intensywnie, ale dość krótko – od lat 50. do wczesnych lat 70. XX wieku, najpierw w Polsce, w kręgu lubelskiej grupy „Zamek”, a potem (po 1959 roku) we Francji. Po przedwczesnej śmierci artysty jego twórczość przez długi czas pozostawała niemal zupełnie zapomniana. Dopiero w 2008 roku, w związku z pracami badawczymi nad historią grupy „Zamek”, historycy sztuki z Lublina dotarli do rodziny artysty w Paryżu i podjęli inicjatywę opracowania jego spuścizny. W ślad za tym w 2012 roku Muzeum Lubelskie w Lublinie (obecnie Muzeum Narodowe) we współpracy z Lubelskim Towarzystwem Zachęty Sztuk Pięknych przygotowało pierwszą wystawę monograficzną prac Tytusa Dzieduszyckiego-Sasa. Jej trzonem były nigdy nie prezentowane wcześniej w kraju i uznawane dotąd za zaginione obiekty i rysunki pochodzące z lat 60. XX wieku, kiedy Dzieduszycki przebywał na emigracji w Paryżu. Sprowadzenie prac artysty do Polski było pierwszym krokiem w kierunku zrekonstruowania poszczególnych etapów twórczości artysty i dopisania jej do powojennej historii sztuki.